Arches

Na een dagje in Mesa Verde te hebben vertoefd, keken we naar ons bezoek aan de omgeving van Moab met twee nationale parken uit, namelijk Arches en Canyonlands. We waren zelfs eens vroeg toegekomen in Moab...wat ons meestal niet lukt... fier op deze prestatie wilden we een plaatsje zoeken op een kamping. Een makkie dus...was het niet dat het nu uitgerekend "Memorial Day"-weekend was, met andere woorden: alle Amerikanen gaan kamperen. Moab staat bekend om zijn uitgebreid assortiment aan motels, hotels, kampeergronden etc...maar alles, werkelijk alles was volzet...ah ja, zei de informatiemedewerker van Moab...jaja, das normaal, het is al twee maand! volzet :o Hij gaf ons een tip...rij gewoon 40km het stad uit, sla aan een geel verkeersbordje af en dan kun je daar in het veld je tentje opslaan!...jaja, met alle Chinezen maar nie met de dezen dachten we dan. We besloten ons dag niet te vergallen door dit onplezierig gebeuren en gingen onze troost opzoeken in Arches... en of dit niet de moeite was van de vorige pijniging...amai nie! Wat een natuurwonderen daar allemaal bij elkaar staan, niet te geloven...We reden van de ene natuurlijke brug naar de andere, de ene al meer spectaculairder dan de andere...en allemaal met weer die leuke namen...drie bonenstaken naast elkaar, noemen ze hier "the three gossips"..hihi, andere waren wat minder creatief zoals Landscape Arch (waarvan het rechterondergedeelte was ingestort...impressive), delicate Arch, Tunnel Arch, Pine Tree Arch, North and South Window...maar best allemaal heel mooi en zeker de moeite van het bezoek. Voor we het wisten -jaja de tijd blijft maar tikken zeker als je nu pas doorhebt dat we een uur verloren hadden door de tijdzone over te steken ;)- was de zon ons alweer in de steek aan het laten... Met enige paniek en mijn welbekende uitspraak "shit, we are losing the light...again" beklom ik op een drafje "Turret Arch" waarop de ondergaande zon ons alle schakeringen van oranje liet zien. Ik ging me lekker nestelen tussen andere semi-professionele fotografen om dit spectakel op de gevoelige plaat...tja, sd-card is nie zo romantisch..., vast te leggen. Ah ja, een kleine bemerking...iedereen heeft hier Manfrottostatieven...'t is alsof ze niets anders verkopen...of ze hebben hier allemaal heel goeie smaak (toch op fotografisch vlak ;)) en van gevoelig gesproken, we zullen het een andere keer maar hebben over mijn darmen...