Wie Bryce zegt, zegt natuurlijk ook Zion. Naar de tips en aanraders van gidsen namen we ons voor dat Bryce maar het kleine broertje was van Zion en dat we veel meer en nog mooier konden verwachten in Zion. Wij dus met volle goesting naar Zion. We kwamen tegen valavond aan in het park. We moesten de highway nog 12 mijl volgen door het park om aan de kamping te geraken. Die 12 mijl duurde heel lang, vooral omdat het ferm bochtenwerk was om te rijden met een maximum van 20 mijl per uur. Ook twee heel smalle tunnels uit de jaren 20 moesten we doorrijden. De één staat zelfs bekend als een staaltje van vakmanschap. In 1930 was het de langste en smalste tunnel van Amerika met maar liefst 6 uitkijkpunten. Nadat we in de kampingplaats aangekomen waren, hadden we pech. Kamping volzet. We reden dan maar met een klein hartje verder en namen de eerste beste kamping...waar ze jammer genoeg schandalige prijzen durfden vragen voor een tentplaats, 37 dollar voor een nacht, amai...we zijn dan ook 's ochtends vroeg naar de kamping in het park gereden en daar hadden we wel meer geluk...ons plaatsje voor de avond was veroverd.
Maar om even terug te keren op de grote broer van Bryce, Zion...wel niets is minder waar...Bryce was beduidend mooier en veelzijdiger dan Zion. Zion is echt een natuurpark om in te wandelen. Er zijn bijna geen scenic views..., slechts één canyon waarin alle wandelingen zich situeren. Dus niet zo veelzijdig, maar toch best mooi. We hebben de lower, middle en upper emerald pool gewandeld. Ze beloofden ons in de gids een oase van rust... Toen we daar aankwamen was het net of ze alle schoolkinderen daar in die oase hadden gedropt. Amai, dat was een kabaal van je welste. Verboden te zwemmen, dat was ook wel de mop van de dag. Iedereen liep er rond in zwempak of -broek. Tsss, vlug boterhammen opgegeten en terug afgedaald. We zijn dan met de shuttlebus naar Wheaping rock gereden, een wenende rots...met hangende tuinen. Ik moet het wel nageven. Hoewel Zion nogal saai kan zijn in zijn landschap is het net het tegenovergestelde wat de bloemenpracht betreft. Heel veel verschillende bloemen stonden er net in volle bloei. Na deze wandeling waren we beiden nogal moe, tot Bert er nog een laatste lap op wou geven en nog de riverside walk doen ook. Heel leuke avondwandeling, lekker plat voor de verandering met alweer talrijke bloemen. We namen ons ook voor om de volgende dag nog een laatste langere wandeling te maken, namelijk die van de hidden canyon, waar hoogtevreeslijders moesten wegblijven. Een uitdaging dus, maar dit is zo positief uitgevallen dat ik op geen enkel moment last had van hoogtevrees, ook al moesten we over smalle richels waar je je moest vasthouden aan kettingen, maar de verborgen canyon was meer dan de moeite waard van de zware klim. Een leuke afsluitende wandeling in Zion... Nu op naar Grand Teton en Yellowstone, maar eerst nog een kleine 1000km rijden.
Maar om even terug te keren op de grote broer van Bryce, Zion...wel niets is minder waar...Bryce was beduidend mooier en veelzijdiger dan Zion. Zion is echt een natuurpark om in te wandelen. Er zijn bijna geen scenic views..., slechts één canyon waarin alle wandelingen zich situeren. Dus niet zo veelzijdig, maar toch best mooi. We hebben de lower, middle en upper emerald pool gewandeld. Ze beloofden ons in de gids een oase van rust... Toen we daar aankwamen was het net of ze alle schoolkinderen daar in die oase hadden gedropt. Amai, dat was een kabaal van je welste. Verboden te zwemmen, dat was ook wel de mop van de dag. Iedereen liep er rond in zwempak of -broek. Tsss, vlug boterhammen opgegeten en terug afgedaald. We zijn dan met de shuttlebus naar Wheaping rock gereden, een wenende rots...met hangende tuinen. Ik moet het wel nageven. Hoewel Zion nogal saai kan zijn in zijn landschap is het net het tegenovergestelde wat de bloemenpracht betreft. Heel veel verschillende bloemen stonden er net in volle bloei. Na deze wandeling waren we beiden nogal moe, tot Bert er nog een laatste lap op wou geven en nog de riverside walk doen ook. Heel leuke avondwandeling, lekker plat voor de verandering met alweer talrijke bloemen. We namen ons ook voor om de volgende dag nog een laatste langere wandeling te maken, namelijk die van de hidden canyon, waar hoogtevreeslijders moesten wegblijven. Een uitdaging dus, maar dit is zo positief uitgevallen dat ik op geen enkel moment last had van hoogtevrees, ook al moesten we over smalle richels waar je je moest vasthouden aan kettingen, maar de verborgen canyon was meer dan de moeite waard van de zware klim. Een leuke afsluitende wandeling in Zion... Nu op naar Grand Teton en Yellowstone, maar eerst nog een kleine 1000km rijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten